BUDDA MAHAMUNI
     Budda MahaMuni Kopia posągu Buddy MahaMyatMuni Rzeźba wykonana w Palisandrze Wysokość 66cm Szerokość 31 cm Głębokość 17cm Jak
głoszą podanie, ale również historyczne teksty pisane, za życia Buddy
powstały cztery jego wizerunki. Dwa jednak bezpowrotnie zaginęły. Z
tych, które ocalały jeden znajduję się w Indiach a drogi w Mandaly na
terenie Birmy . Religijnym centrum, Mandalay jest świątynia wizerunku
Buddy Maha Myat Muni lub inaczej Posągu Mahamyatmuni , przywieziony z,
Arakan jako trofeum wojenne w 1784 roku.. Jednym z najbardziej gorących
życzeń birmańskiego buddysty jest zobaczyć Buddę osobiście i zanieść
mu swoje modlitwy oraz dary . Takim miejscem jest w świątynia Wizerunku
Buddy Mahamyatmuni . Że nie są to tylko pobożne aspiracje wynikające z
wiary ,ale rzeczywiste spotkanie z wizerunkiem pozostawionym przez
samego Buddę poświadcza legenda i zachowane teksty pisane . Pewnego
dnia w krainie nazywanej Dinnyavati, teraz znanej, jako Arakan lub
Rakhine, horda ogrów wyszła z morza i zaczęła polować na ludzi ,aby się
nimi pożywić . Najazd Ogrów był tak bezlitosny ,że kraina Arakan
wyglądała jak gdyby rodzaj ludzki został starty z powierzchni ziemi
. Było to w czasie, gdy plemię Sakkya z Północnych Indii przybyło w to
miejsce , po długich latach wędrowania i szukania nowych ziem. Do tego
czasu Dinnyavati było sceną śmierci i zniszczenia. Ludzie Sakkya
widząc ogrom cierpienia miejscowej ludności wsparł ich w walce
przeciwko Ogrom i wkrótce pod ich przywództwem hordy Ogrów zostały
pokonane i przepędzone na zawsze . Miejscowa ludność widząc prawość i
mądrość swoich wybawców poprosiła lud Sakkya , aby osiedlił się na ich
ziemiach . Sakkya nie odmówili tej prośbie i zbudowali około 3500 roku
p.n.e. miasto port Dinnyavati, który stał się ich nową ojczyzną
Dinnyavati bardzo szybko urosło do ogromnego centrum handlu nad zatoką
bengalską, w którym krzyżowały się szlaki handlowe z Indii do Azji
południowo – wschodniej . Za czasów panowania w Dinnyavati króla Canda
Suriya, rozeszła się wiadomości, że w Indiach Książę Siddattha, z ludu
Sakkya, został Oświeconym Buddą. Wiadomość o tym oczywiście były skąpe i
chaotyczne i bardzo często niespójne . Dla wielu ludzi, była to
interesująca wiadomość , coś sensacyjnego . Oto młody przystojny książę
porzucił królestwo rodzinę, piękną żonę i syna , by udać się do lasu;
aby wieść życie, jako przyodziany w łachmany i żebrzący o codzienną
strawę asceta ,. Później przyszła wiadomość o jego śmierci , a za
chwilę ,że zaczął wieść normalne życie u boku rodziny . Największą
kontrowersję budziło jednak samo oświecenie…. Ludzie zadawali sobie
pytania jak ten książę chciał osiągnąć najwyższe Światło przez
"przyjęcie rzeczy łatwo”, kiedy oświecenie wymaga żmudnej pracy , wielu
wyrzeczeń i starań? Ludzie nie rozmawiali o niczym innym. Oczekiwali
na statki i marynarzy z Indii ,aby dowiedzieć się czegoś nowego o
naukach Buddy . Każda nawet najdrobniejsza informacja była dyskutowana z
entuzjazmem. Wiadomość o uzyskaniu przez Siddatthę Oświecenia i jego
Kazaniu w Parku Sarn była dla wszystkich wielkim zaskoczeniem . Ludzie
zaczęli zastanawiać się, co było w nauczaniu Siddattha Gotama Buddy, że
królowie i potężni członkowie rodów kłaniają się do jego stóp.
Dlaczego wielu młodych mężczyzn ze szlachetnych rodu, porzucało życie w
luksusie i przyjemności i podążało za Buddą , aby prowadzić życie
ubóstwa ? Co takiego było w naukach Buddy ,że najwięksi nauczyciele nie
potrafili stawić mu czoła w dyspucie Już pierwsza wiadomość o Gotama
Buddy wywołała u Króla Canda Suriya wielkie rozradowanie , a
jednocześnie jego serce przepełniło dziwne uczucie strachu i świadomość
obcowania z cudem . Słowa, Sakkya, Książę, Kappilavatthu Miasto, Park
Sarny Migadaya, Lumbini Tereny zalesione , to wszystko uderzyło w czułą
strunę jego serca; ponieważ on usłyszał te nazwy i miejsca we
wspomnieniach jego rodziców i rodziców jego rodziców . Pamiętał
opowieści o historii i wędrówkach z Indii jego antenatów zanim osiedli w
Dinnyavati. Król był bardzo ,szczęśliwy i dumny z tego ,że jego własny
krewny został Oświeconym i teraz nauczał Dhamma, Prawo, które nigdy
wcześniej nie było znane i wypowiedziane przez człowieka ,prawo którego
zasad nie był w stanie zakwestionować żaden mędrzec czy nauczyciel.
Ponieważ nauka Buddy coraz bardziej rozprzestrzeniała się ,a krąg jego
uczniów powiększał , król był coraz bardziej podekscytowany . Czuł , że
musi poznać osobiście Buddę i zaprosić Buddę do swojego królestwa ,
aby ten przybył i uczył jego i jego lud Dhamma. Kiedy król powiedział o
swoim życzeniu ministrom, cały dwór wpadł w przerażenie. Pomimo ,że
opowieści o Buddzie Gutamie miały charakter pogłoski , a wszystkie
informacje zdawały się niepotwierdzone , to jednak to, co docierało
budziło strach . Nauka Buddy burzyła wszystko, co dotychczas było
prawdą . Naruszała istniejący porządek rzeczy . Gdy Król zobaczył ,ze
jego entuzjazm dla nauk Buddy nie podziela jego dwór bardzo tym
zasmucił się . Poczuł się, bowiem bardzo osamotniony . Ujrzał ,że żyje w
śród luksusu i przyjemności ,ale jest obcym na własnym dworze . Jego
samotność pogłębiała się i z każdym dniem stawał się coraz bardziej
nieszczęśliwy i milczący . Gdy Ministrowie zobaczyli, w jakim stanie
jest ich Król , zaczęli unikać władcy . Zdali sobie sprawę ,że nie są w
stanie pomóc Królowi ,żadną radą . Przepaść, jaka stworzyła się
pomiędzy władcą ,a jego dworem zaczęła się pogłębiać . W Królu coraz
bardziej narastało pragnienie zobaczenia Buddy , w końcu było tak
wielkie ,że Król przestał jeść i spać . .Pewnego dnia Król zaczął
rozmawiać o swoim pragnieniu z ukochaną małżonką Omma Devi. Ta jednak
nie wypowiedziała ani słowa .. On zganił ją ,że jest bezduszna i
obojętna wobec jego cierpienia .. Omma Devi nie była jednak nieczuła na
to, co działo się z jej ukochanym i cały czas szukała rozwiązania W
końcu zasugerowała, że król winien wezwać wszystkich mędrców spośród
swego ludu i wysłuchać tego , co powiedzą . Omma Devi była przekonana
,że ktoś znajdzie rozwiązanie jak pomóc Królowi . król natychmiast
ogłosił, że wszyscy mędrcy mają przybyć na jego dwór i stawić się przed
jego sądem . W dniu zgromadzenia, stary minister, który służył ojcu
króla i jego dziadkowi ,a teraz usunął się z aktywnego życia, stanął i
powiedział: Wasza wysokość , zestarzałem się w służbie twojego ojca i
dziadka . Byłem świadkiem wielu wydarzeń Miałem wielki honor poznać
wiele tajemnic, do których miałem dostęp . Jednym z tych sekretów
stanu, , było nadejście twoich narodzin." W dniu, kiedy twój majestat
został zaledwie poczęty w łonie lotosu twojej matki, ona miała dziwny
sen. Ona śniła, że jej pragnieniem, było trzymać słońce i księżyc w
swych dłoniach . Wtedy we śnie twój ojciec przyciągnął słońce i księżyc
z nieba, aby złożył je w jej dłoniach ." "Poproszony, aby wytłumaczyć
sen odpowiedziałem, że królowa, twoja matka, będzie mieć syna, którego
mądrość, jak słońce, oświetli ziemię i którego kochająca dobroć, jak
księżyc, da szczęście i pokój ludziom. Taki był pomyślny zwiastun,
który zapowiedział twoje nadejście." "W chwili, kiedy twoja matka
powiła cię na świat , niczym cenny klejnot ze złotej szkatuły , ogromna
kometa pojawiła się na niebie lecąc od zachodu , poczym okrążyła wieżę
pałacu i wróciła na zachód. To znaczyło, że wielki nauczyciel,
Oświecony zrobi zaszczyt tej ziemi swoją wizytą." Słowa starego ministra
były jak balsam dla zasmuconego serca króla. Hojnie obdarował starego
ministra i spytał, co winien zrobić, żeby Budda przybył na dwór.
Postępując według rady starego ministra, Król, jego Królowa , dworzanie,
uczynili uroczyste śluby, aby trzymać swoje myśli, słowa i czyny w
czystości . Każdego dnia o świcie zbierali się na dziedzińcu pałacu,
pełnego kwiatów, owoców i świec , recytując zaklęcia zapraszające Buddę ,
aby przyszedł do nich i uwolnił ich od cierpienia. Wszystkie te czyny
zamanifestowały się w lustrze mądrości Buddy. Oświecony przewidział,
jakie znaczenie będzie mieć jego wizyta w Dinnyavati dla propagowania
jego nauk oraz korzyści, jakie przyniesie niezliczonym czującym istotom
teraz i wiekach, które nadejdą . Tak, więc Budda i jego uczniowie
wyruszyli w podróż do Dinnyavati. Budda stanąwszy na wzniesieniu ,
ujrzał w dolnie krainę Dinnyavati wskazując na nią ogłosił ,że
powstanie tutaj wielkie królestwo rządzone przez potomków potomków
ludów, Sakkya , którego lud przez wieki po skończenie świata dochowa
wierności jego naukom . Gdy Budda mówił te proroctwa z nieba posypał
się deszcz gwiazd , wody morza wzburzyły się , piętrząc wysokie fale W
mieście Dinnyavati mędrcy oznajmili królowi, że Budda jest po drodze.
Ten rozradowany taką wiadomością orzekł ,że nie może dłużej czekać i
opuścił miasto wraz z dworem, aby spotkać Buddę po drodze. Król idąc na
spotkanie Buddy , nie czuł trudów podróży , której droga wiodła przez
nieprzebytą Dżunglę i niedostępne góry . Król nie zważał jednak na nic.
Tak wielka radość przepełniała jego serce . Odmówił nawet przyjmowania
posiłków przygotowywanych specjalnie dla niego zadawalając się prostą
strawą ryżu i soli Doradcy Króla obawiali się ,że ich Król może
rozchorować się , ale ten pomimo trudów podróży i marnej strawy
wyglądał wyśmienicie . Jego entuzjazm zaczął udzielać się wszystkim , a
chorzy , zmęczeni i przygnębieni wracali do sił. Gdy przybyli na skraj
płaskowyżu rozpętała się wielka burza . Wielki strach padł na
podróżnych , Gdy król zobaczył strach w oczach swych poddanych i zaczął
modlić się oddając się pod opiekę nieskończonemu współczuciu Buddy . W
chwilę później w ślad z królem modlili się wszyscy . W tym momencie
opalizujące promyki w niespotykanie pięknych kolorach opadły w potokach
na króla i jego ludzi . Uratowani wkrótce spotkali się z Buddą, który
rozpostarł ręce by ich powitać .Wtedy wszyscy pokłonili się do jego
stóp by wyrazić swoje oddanie. Całą drogę powrotną do miasta Dinnyavati
król jego ludzie służyli Buddzie i jego uczniom , wysłuchując nauk .
Dinnyavati przywitało Buddę i jego uczniów jak zwycięzców , świętując
ich przybycie wielkimi uroczystościami . Po ich zakończeniu Budda i
jego uczniowie, zamieszakli w klasztorze, który został zbudowany
specjalnie na ich przybycie W klasztorze Budda przekazał królowi
zasady, jakimi powinien kierować się rządząc królestwem . Wskazał ,że
winien kierować się współczuciem, wspaniałomyślnością i tolerancją.
Podobne nakazy przekazał ministrom , urzędnikom i zwykłym ludziom,
którzy do niego przychodzili . W naukach wskazywał ,że jeśli pójdą jego
drogą to osiągna szczęcie nie tylko w tym życiu ,ale również w życiach
następnych Zbliżył się czas dla Budda, aby skończyć wizytę i wszyscy o
tym wiedzieli , jednak to było coś, czemu król nie byłby w stanie
stawić czoła. Król w ogóle nie brał pod uwagę ,że Budda przybył do
Dinnyavati tylko na chwile , i już niebawem uda się w inne miejsce Dla
wszystkich było jasne, że odejście Buddy będzie końcem samego króla.
Należało coś zrobić i musiało to być zrobione szybko Królowe i
dworzanie przez subtelnie aluzje i sugestie, zaczęli uzmysławiać
królowi ,że odejście Buddy jest nieuniknione . W końcu ich zabiegi
odniosły sukces i król zaczął godzić się z tą myślą . Wtedy król
poprosił Buddę ,aby ten zostawił mu swój realistyczny wizerunek
stworzony na jego wzór i podobieństwo . Budda zgodził się na to
życzenie Król w wielkiej radości ułożył w stos złoto i cenne kamienie u
stóp Buddy, z których posąg mógłby zostać stworzony. Wtedy,
Thagyarmin, król Natów, przybył na rozkaz Buddy, i zaniósł skarby na
szczyt wzgórza, Siri Makuta leżącego na południowym zachodzie od miasta.
Tam Thagyarmin i inne Naty przystąpili do tworzenia wizerunku Buddy.
Dzieki swojej magicznej mocą stworzyli go w najwyższej doskonałości na
wzór i podobieństw Buddy . Kiedy ludzie przyszli zobaczyć posąg,
ukłonili się w głębokim szacunku i pokorze , myśląc że było to sam Budda
. Kiedy Budda wszedł, oni zostali porażeni widząc cud jak gdyby dwóch
słońc na niebie. Wszyscy patrzyli na to w wielkim strachu, posąg
wydawał się, bowiem być żywym , a uśmiech rozświetlał jego oblicze tak
jak stojącego obok Buddy Wtedy Budda objął posąg siedem razy, i tchnął w
niego swój oddech życia, poczym nakazał posągowi , aby reprezentował
jego samego i jego nauki , tak, aby niezliczone potomności odnosiły
korzyść z przebywania w jego obecności . Gdy wypowiedział te słowa w
tłumie podnisoła się wielka radość , a zgromadzone Naty oddały pokłon
posagowi Oświeconego . Kiedy Budda i jego uczniowie odeszli , lud
Dinnyavati wraz królem oddał się w całości naukom Buddy , a stale obecny
Budda posągu , nieustannie wzmacniał żar ich wiary Posąg Buddy
Mahamuni został przyniesiony do Mandalay po tym jak wojska Króla
Bodawphaya najechały Arakan w 1784 roku . Przeniesieniu posagu
towarzyszyło wiele wydarzeń i okoliczności, którym trudno przypisać
naturalne pochodzenie . Początkowo posag nie chciał opuścić miejsca
swojej dotychczasowej obecności. Żadnym sposobem nie udawało się go
przetransportować . Konie odmawiały ciągnięcia wozu, na którym go
złożono . Łodzie tonęły na dno rzeki , gdy posąg znajdował się na ich
pokładzie . Pewnego jednak dnia wszystko to ustało i posag opuścił
Arakan . Stało się to po tym jak Król Bodawphaya wysłał jednego ze
swoich generałów , aby ten w jego imieniu błagał posag o przybycie do
Manadaly . Generał złożył przed posagiem ofiarę z kwiatów , owoców i
świec , a gdy żarliwie modlił się , posąg poruszył się niczym żywy , a
krople potu spadły z jego oblicza .Generał wstrząśnięty tym wydarzeniem
zebrał ociekający pot z posągu Buddy do złotego pucharu , aby dać
świadectwo danym przez Buddę znaków zgody na swoją obecność w Manadaly .
Od tamtego czasu wierni pielgrzymują do Mandalay, aby spotkać się
osobiście z Buddą i doznać łask z przebywania w jego obecności .
Wyjątkowy i wyczuwalny mistycyzm tego miejsca sprawia ,że nikt, kto
przybył przed oblicze posągu Buddy Mahamuni nie ma wątpliwości ,że jest
to spotkanie z samym Buddą Rzeźba jest kopią posągu Buddy Mahamuni
Została wykonana w Mandalay w przyklasztornych warsztatach świątyni
Maha Myat Muni gdzie znajduje się posąg żywego Buddy . Sugerowana cena detaliczna: 2,500.00 PLN
 |
Z okazji święta Thadingyut Bank Birmy wyemitował nowy banknot o nomianle 5000kyat
